Jest mi przykro , ale na jakiś czas muszę zawiesić robienie mojego bloga, ponieważ jest czerwiec, zbliża się koniec roku a to najgorszy okres w czasie całego roku szkolnego . Sprawdziany, kartkówki, sprawdziany, kartkówki i tak w kółko. Obiecuję, że kiedy się już to skończy to w pełni oddam się tworzeniu mojego bloga. Mam nadzieję, że cierpliwie poczekacie. Bardzo prosiłabym, żebyście przysyłali mi jakieś tematy, które chcielibyście, abym poruszyła, bo chwilowo brakuję mi pomysłów, ale mam nadzieję, że jest to spowodowane tylko brakiem czasu. Serdecznie Was pozdrawiam i mam nadzieję, że za kilka dni znów dodam coś nowego.  BYWAJCIE ! :*

Ps . Jeżeli znacie jakieś fajne przepisy to proszę o wysyłanie mi ich na moje Gmaila :  patka798@gmail.com 

Zwyczaje kulinarne Polaków, które zaskakują obcokrajowców.

Dziwne zupy: czernina, żur, owocowa z makaronem...

Dziwne zupy: czernina, żur, owocowa z makaronem...
Zupy same w sobie nie są polską specjalnością, choć zdaniem zagranicznych turystów jemy ich wyjątkowo dużo. Zaskoczeniem dla cudzoziemców są jednak niektóre z polskich zup: czernina, żurek staropolski, owocowa z makaronem... Czernina (czarnina, czarna zalewajka) to potrawa, przed którą wzdrygnie się też niejeden Polak (niekoniecznie kawaler, któremu zaserwuje się "czarną polewkę", dając do zrozumienia, że rodzina nie wyraża zgody na ożenek z panną z tego domu - te czasy minęły już bezpowrotnie). Tradycyjnie przygotowywana na bazie rosołu i krwi (najczęściej kaczki, kury, czasem królika, gęsi, ostatecznie prosięcia, z dodatkiem cukru i octu, który zapobiega krzepnięciu) czernina może budzić pewien dystans (w redakcji budzi).
Tyle samo zwolenników, co przeciwników, ma też polski żurek - prawie każdy turysta, który zetknie się z nim po raz pierwszy, zanim podejmie decyzję: jeść albo nie jeść, najpierw długo grzebie łyżką w talerzu. Na forach nie brakuje peanów pod adresem barszczu ukraińskiego bezlitośnie zestawianego z polskim barszczem czerwonym (tego ostatniego cudzoziemcy zwykle nie lubią i idei nie rozumieją).
Cudzoziemców dziwią też dwie kolorowe, choć o zgoła odmiennych smakach, zupy: różowy chłodnik z burakami i owocowa zupa z makaronem (a raczej kluchami). Ale pod tym względem istnieje chyba wspólnota doświadczeń między nimi, a polskimi przedszkolakami.

Sama nigdy nie próbowałam czerniny, ale widziałam jak się ją przyrządza i samo to mnie już zniechęca . :D
Żur bardzo lubię, a kompot z makaronem kojarzy mi się z wakacjami u babci. ♥

Herbata do wszystkiego. I kompot

 

Herbata do wszystkiego. I kompot
... do śniadania, kolacji, a nawet obiadu - kto się nie zgodzi, że Polacy to naród herbaciarzy? Herbata jest dla nas normalnym napojem, świetnie zastępującym wodę czy sok. Ale jeśli w zagranicznym towarzystwie zapytamy: kawa czy herbata?, wielu cudzoziemców zrobi zatroskane miny, bo... najwyraźniej ktoś zachorował. Widać to szczególnie dobrze w krajach bałkańskich, gdzie zamawiając herbatę, dostaniemy filiżankę leczniczego rumianku.
Polską specjalnością, raczej rzadko spotykaną za granicą, jest też towarzyszący drugiemu daniu kompot. Francuzi mają wprawdzie coś, co nazywa się prawie identycznie (compote), ale u nich to nie napój, lecz deser - słodki, bardzo gęsty, owocowy deser. Do schabowego się nie nadaje, co najwyżej po.

Śniadanie jak kolacja

 

 

Śniadanie jak kolacja
Kanapki z wędliną, żółtym serem, pasztetem. Parówki. Pomidory, ogórki, rzodkiewka. Do tego herbata, kawa, kawa zbożowa. Polskie śniadanie musi być treściwe, a jego podstawą jest zazwyczaj kanapka. Lub jajecznica (albo jajka w innej postaci). Muesli? Połówka grejpfruta? Koktajl owocowy? W kraju nad Wisłą to wciąż fitness wynalazki dla osób na diecie. Nasze śniadania nie podobają się mieszkańcom basenu Morza Śródziemnego, m.in. Francuzom (którzy jedzą crossainty, maślane bułeczki brioche lub bagietki z różnymi dżemami maczane w kawie lub czekoladzie) i Włochom (tu również królują słodkie wypieki, np. rożek cornetto wypełniony czekoladą, dżemem lub budyniem plus kawa). Nawet słynący z niesamowicie kalorycznego english breakfest Brytyjczycy na co dzień zadowalają się miseczką owsianki lub tostem z dżemem. Serwowane w hotelach śniadanie kontynentalne w swej najbardziej podstawowej wersji składa się z pieczywa, dżemu, masła, miodu, kawy/herbaty/soku. "Tradycyjny" Polak się takim "deserkiem" nie naje, choć i na słodkie śniadania powoli przychodzi do nas moda (dzięki popularności francusko podobnych knajpek i piekarni, które pojawiają się w dużych polskich miastach).

Piwo - tak. Ale dlaczego z sokiem?!

Piwo - tak. Ale dlaczego z sokiem?!
Piwo z sokiem, do tego pite przez słomkę - tym widokiem można szybko zszokować mieszkańców krajów arabskich i Turków. Przez długi czas dolewanie do piwa soku (malinowego lub imbirowego) także w Polsce uważane było za "babski wymysł" i żaden "prawdziwy mężczyzna" się takim napitkiem nie zhańbił. Tymczasem, soku daktylowego lub miodu dodawali do piwa już Sumerowie, którzy najprawdopodobniej wynaleźli złoty napój. Piwo wymieszane z lemoniadą (tzw. radlera) pite od dawna chętnie za naszą zachodnią granicą także zaczyna zdobywać polski rynek.

 Savoir Vivre . Jak elegancko zachować się przy stole ? 

Koniec z podpieraniem się ręką przy stole, krojeniem ryby i zostawianiem łyżki w zupie po zakończeniu jedzenia. Poniżej przedstawię wskazówki jak nie popełnić „faux pas” przy eleganckim posiłku. 

Ciekawostka :
Czy wiedziałaś, że banany powinno się jeść widelcem i nożem? A papierosy można zapalić tylko wtedy, gdy uprzednio zapytasz wszystkich o zdanie (i to tylko podczas deseru)? I co robić z serwetką, na którą nigdzie nie ma miejsca przy naszym stole? Po przeczytaniu poniższych wytycznych, z pewnością niejedno okaże się dla Ciebie dziwne i nienaturalne, lecz właśnie takich manier wymaga od nas Savoir Vivre. Pierwsza część tego mini poradnika dotyczyły samego zachowania się przy stole, druga natomiast uczy nas eleganckiego spożywania potraw.

Savoir Vivre przy stole

• )Przy stole siedzimy elegancko. Nogi mamy złączone i nie machamy nimi pod stołem.
•  Nie należy podpierać się ręką ani trzymać łokci na stole.
•  Jeśli chodzi o serwetkę - mamy dwie możliwości. Jeśli jest ona płócienna - rozkładamy ją na kolanach, jeśli papierowa kładziemy po lewej stronie naszego talerza.
•  Przed sięgnięciem po kieliszek ocieramy usta serwetką (zawsze lewą ręką). Jeśli pijemy wino - kieliszek powinniśmy trzymać za nóżkę.
•  Sztućce zawsze są ułożone według ich użycia (od zewnętrznej strony).
•  Pierwsza rozpoczyna gospodyni
• Spożywając potrawy nie nachylamy się nad talerzem, lecz nabieramy potrawę na sztućce i przenosimy je do ust.
•  Jeśli chcemy na moment odpocząć od jedzenia - sztućce krzyżujemy na talerzu.
•  Pierwszy toast wznosi gospodarz (tylko winem albo szampanem). Toasty wznosi się między daniami.
•  Zakazane jest poprawianie makijażu przy stole.
•  Nie bawimy się sztućcami, rękami ani talerzem na stole. Zdejmowanie butów pod nim także jest niedozwolone.
•  Aperitif* trwa około 20 minut. Podczas aperitifu podaje się lekkie alkohole: wermuty, gin z tonikiem, campari, koktajle z soków owocowych.
•  Przy podawaniu kawy należy pamiętać o dzbanuszku z mlekiem i cukiernicy z łyżeczką.
•  Łyżeczki do kawy i herbaty kładziemy na spodeczkach.
•  Noże, widelce i łyżkę układamy wg kolejności spożywanych dań.
•  Wstając od stołu, zawsze należy podziękować.

 Savoir  Vivre przy spożywaniu posiłków

•  Dekoracje można jeść, ale tylko wtedy, gdy są one jadalne. Wszystkie ozdobne parasolki odkładamy na brzeg talerza\
• Cytrynę czy inne nabite na brzeg szklanki owoce wrzucamy do środka wyciskając mieszadełkiem.
•  Ryb nie jemy widelcem i nożem, ani dwoma widelcami. Powinniśmy widelcem i  szerokim nożem oddzielać mięso od ości.
•  Pestki i ości wypluwamy dyskretnie na łyżeczkę i odkładamy na talerz
• Papierosa można zapalić tylko podczas deserów i tylko wtedy, gdy wszyscy skończyli jeść.
•  Pieczywo podawane jest koszyczku. Przekładamy kawałki chleba na swój talerzyk i smarujemy masłem.
•  Jajka na miękko podawane są w kieliszkach. Obtłukujemy skorupkę, obcinamy czubek  jajka i resztę jemy łyżeczką.
•  Jajka na twardo podaje się obrane - wtedy nakładamy je łyżką lub szczypcami.
•  Kanapki jemy bez użycia sztućców.
•  Nie należy maczać pieczywa w zupie.
•  Ziemniaki jemy widelcem. Nie kroimy.
•  Udko można wziąć w rękę za koniec okręcony papierem lub folią aluminiową.
•  Żeberka jemy palcami (na stole powinna być miseczka z wodą do opłukania palców).
• Tort kroi się specjalnym nożem maczanym w gorącej wodzie. Nakładamy go łopatką.
•  Ciasta z patery nabieramy szczypcami. Można je jeść palcami lub widelczykiem - zależy od ich rodzaju.
• Owoce.

            - Kiwi powinniśmy kroić w plastry na 6-8 części.

            - Ananasy na połówki, ćwiartki albo w kostkę.

            - Arbuzy i melony kroi się w kostkę lub słupki.

            - Jagody, maliny i poziomki podaje się bez ogonków, w porcjach w miseczkach.

            - Truskawki można podawać w porcjach lub w dużej salaterce.

            -  Jabłka i gruszki kroi się na 4 lub 8 części.

            - Grejpfruty - podaje się je w połówkach, przekrojone w poprzek, na dużym talerzu, tak aby wokół owocu było wolne miejsce szerokości ok. 3 cm                       

            -Banany - po przełożeniu na talerzyk deserowy obiera się je palcami, a skórę odkłada na talerz na odpadki. Banany je się widelcem i nożem, odkrawając po plasterku.

•  Do owoców podaje się komplet sztućców lub dużą łyżkę i widelec. Owoce, które nie wymagają krojenia, je się łyżką, a widelcem jedynie przytrzymujemy większe kawałki. Do drobnych owoców podaje się śmietanę lub cukier puder - takie owoce jemy łyżeczką od herbaty.
•  Nie dosalamy jedzenia, dopóki nie skosztujesz.
• Drób jemy sztućcami.
•  Krewetki obieramy, przekręcając w rękach pancerz i wydłubujemy ze środka.   Raki jemy za pomocą specjalnego noża do pancerza, widelców i palców.
• Sushi jemy palcami lub pałeczkami, maczając w sosach.

Mam nadzieję , że do czegoś Wam się to przyda. Choć z doświadczenia wiem, że nie łatwo przestrzegać tych zasad. Ale kto wie, może Wam się to uda . :) Jeżeli interesuję Was coś jeszcze dotyczące zasad to proszę pisać, chętnie coś umieszczę . :)

Odpowiedzi na dręczące nas pytania . 

 

Dlaczego jedzenie  przy wspólnym stole jest ważne ?

Uważam, że jedzenie np. wspólnej kolacji to czasami jedyna możliwość w ciągu dnia, aby porozmawiać z rodziną. Zawsze wszyscy są strasznie zabiegani, żyją własnym życiem. A wiele rodzin rozpada się właśnie

przez to , że nie ma czasu nawet na chwilę rozmowy. Jeżeli więc w domu stworzymy taką tradycję, żeby choć jeden posiłek jadać razem to myślę, że atmosfera w domu będzie o niebo lepsza. 

Dlaczego dzień powinniśmy zaczynać od śniadania ?

Czemu śniadanie jest tak ważne?

• Dobry humor i energia na cały dzień - dobrze skomponowane śniadanie zapewnia nam zastrzyk energii na całe przedpołudnie. Dzięki niemu mamy nie tylko siłę, ale i ochotę stawić czoła codziennym obowiązkom. Choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy to śniadanie znacząco wpływa na nasz nastrój – właściwie skomponowany, bogaty w węglowodany złożone (np. pieczywo) poranny posiłek pobudza mózg do pracy i do produkcji serotoniny czyli hormonu szczęścia. Wychodzimy więc z domu w dobrym nastroju i z uśmiechem radzimy sobie z drobnymi przeciwnościami losu. Osoby, które rano wychodzą z domu bez śniadania częściej czują się rozdrażnione, są niemiłe dla otoczenia i byle błahostka (np. korek w drodze do pracy) jest w stanie wyprowadzić je z równowagi i popsuć świetnie zapowiadający się dzień.
• Lepsza pamięć i koncentracja - po wielu godzinach nocnego postu poziom węglowodanów w naszej krwi jest na niskim poziomie. A przecież to waśnie węglowodany są głównym paliwem energetycznym dla mózgu. Dlatego właśnie śniadanie jest szczególnie ważnym posiłkiem dla uczniów, studentów i wszystkich osób pracujących umysłowo. Gdy brakuje nam porannej porcji węglowodanów trudniej jest nam się skupić, mamy problem z zapamiętywaniem nowych informacji i wolniej reagujemy na bodźce. Także niewłaściwie skomponowane śniadanie bywa zgubne – produkty zbyt tłuste (np. jajecznica na tłustym boczku) mogą sprawić, że przez większość dnia będziemy czuć się senni, zmęczeni i pozbawieni energii. Śniadanie powinno więc być duże, ale stosunkowo lekkie.
• Szczupła sylwetka – nadwaga i otyłość od pewnego czasu stanowią bardzo poważny problem, nie tylko wśród dorosłych, ale coraz częściej także u dzieci. Wiele osób błędnie uważa, że niejedzenie śniadań ułatwia utrzymanie szczupłej figury. Nic bardziej mylnego. Badania dowodzą, że osoby, które nie jedzą śniadań częściej sięgają w ciągu dnia po drobne, ale kaloryczne przekąski. Dla wielu dzieci może być to wstęp do otyłości, która z jednej strony jest szkodliwa dla zdrowia, z drugiej zaś powoduje wiele nieprzyjemności i ograniczeń mogących negatywnie odbić się na psychice dziecka np. wyśmiewanie przez rówieśników, poczucie inności, szybsze męczenie się i trudności w wykonywaniu ćwiczeń na w-fie, kłopoty z zakupem ubrań. Regularne jedzenie śniadań ułatwia nam kontrolę nad głodem przez cały dzień, a tym samym przyczynia się do rozsądniejszych i zdrowszych wyborów żywieniowych.

Śniadanie warto jeść każdego dnia.
A zatem smacznego!

 

Otyłość / anoreksja

Chce, aby na moim blogu nie było tylko samych przyjemnych rzeczy, ale chce, żeby mój blog dał ludziom trochę do myślenia, żeby każdy zastanowił się nad swoim życiem. Bardzo interesuję  się chorobami jakie wiążą się z jedzeniem. Dwie główne choroby to otyłość i anoreksja . Mam nadzieje, że czytając to znajdziecie odpowiedź na dręczące Was pytania.

• Otyłość. 

Przedstawię Wam teraz mapę otyłości. Mnie osobiście przeraża to co zobaczyłam :







Co to jest otyłość ?
 



Przyczyny otyłości ? 
 Otyłość to zwiększona masa ciała powyżej wartości prawidłowych, spowodowana nadmiernym rozwojem tkanki tłuszczowej. W ciągu ostatnich 20 lat częstość występowania otyłości wzrosła o 50%. W Ameryce Północnej i Zachodniej Europie mówi się o epidemii otyłości. Także w Polsce 65-70% społeczeństwa ma nadwagę albo otyłość. Skąd ta nadwaga? Tyjemy, ponieważ nasz organizm stale otrzymuje nadmiar energii w pożywieniu w porównaniu do ilości, której potrzebuje. Dzieje się tak, gdyż przejadamy się, nasza dieta jest nieprawidłowa – zbyt wiele tłuszczów i węglowodanów, brak aktywności fizycznej. Ponadto sprzyja otyłości zbyt rzadkie jedzenie. Innym czynnikiem, który wpływa na naszą figurę jest genetyka. Osoby z tendencją do otyłości mają geny, które lepiej magazynują energię z pokarmów. Tylko 15% otyłości to tzw. otyłość wtórna. W tym wypadku otyłość jest spowodowana chorobami: guzem trzustki, nadczynnością nadnerczy, jajników, niedoborem hormonu wzrostu oraz jest następstwem leków: środków uspokajających, estrogenów, progesteronu, kortykosteroidów. Otyłości może także sprzyjać niedożywienie w płodowym okresie i zbyt kaloryczna dieta w pierwszych latach życia. Podsumowując, do powstawania otyłości przyczynia się brak aktywności fizycznej, wysokokaloryczna dieta, genetyczne czynniki oraz przekarmianie w dzieciństwie

Nadwaga a otyłość . 

Body Mass Index, czyli popularny BMI, służy do oceny masy ciała. Wylicza się go, dzieląc masę ciała przez wzrost w metrach do kwadratu:

• 18,5-24,9 – prawidłowa masa ciała,
• powyżej 25 – nadwaga,
• powyżej 30 – otyłość.

Innym sposobem, mniej znanym, na wyliczenie idealnej masy ciała jest wzór Lorenza IMC. IMC= (wzrost w cm – 100) – {( wzrost w cm – 150): K} K dla kobiet = 4, dla mężczyzn = 2. Jeśli twoja masa przekracza idealną masę, to masz nadwagę. Przekroczenie o 20% to otyłość. Wyróżnia się 2 typy otyłości. Otyłość androidalna, inaczej zwana otyłością brzuszną występuje głównie u mężczyzn. Tłuszcz odkłada się w okolicach brzucha. Drugi typ to otyłość gynoidalna, czyli typu gruszki, występuje u kobiet. Tłuszcz odkłada się głównie w okolicach pośladków i ud. Rodzaj otyłości ocenia się na podstawie stosunku obwodu talii do obwodu brzucha. Z otyłością brzuszną mamy do czynienia, jeżeli u kobiet współczynnik ten wynosi ≥ 0,8 , a mężczyzn ≥ 1, natomiast w otyłości typu gruszka współczynnik ten wynosi u kobiet <0,8, a u mężczyzn <1. Otyłość brzuszna szczególnie zagraża naszemu zdrowiu. Może spowodować rozwój choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, udaru mózgu, nowotworów. Otyłość typu gruszka może przyczynić się do zmian zwyrodnieniowych stawów, kręgosłupa, bólu i obrzęku nóg.

• Anoreksja.

                     

Objawy anoreksji .

Anorektycy zaprzeczają swojej chorobie, jednocześnie skrzętnie maskując jej symptomy, dlatego też najbliższe otoczenie często nie jest w stanie wykryć jej pierwszych objawów. Jednak z upływem czasu i nasileniem się choroby, codzienne życie anorektyka staje się coraz bardziej podporządkowane zaburzeniu, a to z kolei sprawia, że staje się ono trudne do ukrycia przed otoczeniem.

Symptomy anoreksji związane z nawykami żywieniowymi

• Dieta pomimo szczupłej sylwetki – przestrzeganie kolejnych, coraz bardziej surowych diet, spożywanie jedynie wybranych posiłków o coraz niższej wartości kalorycznej, rezygnacja ze „złych” składników, takich jak węglowodany czy tłuszcze.

• Obsesja na punkcie kalorii – obsesyjne sprawdzanie wartości kalorycznej każdego składnika posiłku, skrupulatne odmierzanie porcji, prowadzenie dziennika posiłków, czytanie książek na temat diet żywieniowych.

• Kłamstwa dotyczące ilości spożywanego jedzenia – wymówki mające na celu usprawiedliwienie niejedzenia, np. bolący brzuch czy zatrucie pokarmowe, chowanie i wyrzucanie porcji jedzenia.

• Koncentracja na temacie jedzenia – permanentne myślenie o jedzeniu, gotowanie posiłków dla innych, zbieranie przepisów kulinarnych, planowanie posiłków, przy jednoczesnym spożywaniu jak najmniejszej ich ilości.

• Niecodzienne zachowania związane z jedzeniem – np. odmowa jedzenie w towarzystwie innych osób, bądź w miejscach publicznych, jedzenie tylko z jednego, konkretnego talerza.

Symptomy anoreksji związane z obrazem własnego ciała

• Duży spadek masy ciała w krótkim czasie, nie mający przyczyn medycznych.

• Przekonanie o nadwadze pomimo bardzo szczupłej sylwetki – chorzy czują się ogólnie otyli, bądź są przekonani o nadmiarze kilogramów w poszczególnych partiach swojego ciała takich, jak brzuch, biodra czy talia.

• Koncentracja na sylwetce – obsesyjne myślenie o własnej sylwetce, zbieranie wizerunków bardzo szczupłych modelek, ciągłe zamartwianie się ewentualnym przybieraniem na wadze.

• Ciągłe krytykowanie własnego wyglądu – spędzanie dużej ilości czasu przed lustrem w celu wyszukiwania mankamentów własnej sylwetki, brak poczucia satysfakcji z własnego wyglądu.

• Zaprzeczanie nadmiernej chudości – chory jest przekonany o tym, że wciąż powinien tracić na wadze, jednocześnie jednak próbuje zamaskować swoją chudość pijąc duże ilości wody przed ważeniem się na oczach innych oraz nosząc zbyt obszerne ubrania.

Anoreksja fakty i mity . 

W pracach naukowych, mediach i debatach publicznych anoreksji poświęcono wiele uwagi. Wokół choroby tej wciąż jednak krąży wiele stereotypów, które zaburzają jej prawdziwy obraz. Oto kilka najczęściej spotykanych przekonań dotyczących anoreksji. Zobacz, które z nich są prawdziwe.

Anoreksja to tylko fanaberia – FAŁSZ

Pomimo nagłośnienia problemu i coraz większej liczby publikacji na ten temat, wciąż wiele osób sądzi, że anoreksja to tylko fanaberia rozpieszczonej nastolatki, która chce osiągnąć figurę swoich idolek z kolorowych gazet. Tymczasem anoreksja to bardzo poważne zaburzenie psychiczne, które prowadzi do wyniszczenia organizmu, a aż w 10 proc. przypadków do śmierci osoby chorej. Trzeba zrozumieć, że anorektyk, podobnie jak osoba uzależniona, nie może tak po prostu zaprzestać swoich szkodliwych praktyk i powrócić do normalnego funkcjonowania. Osoby chore potrzebują profesjonalnej pomocy i dużego wsparcie ze strony najbliższych.

Anoreksja dotyczy wyłącznie kobiet – FAŁSZ

Faktem jest, iż zdecydowana większość chorych na anoreksję to kobiety, jednak coraz częściej choroba ta dotyka także mężczyzn i chłopców. Obecnie szacuje się, że od 3 do 20 proc. chorych jest płci męskiej.

Anoreksja to problem jednostki – FAŁSZ

Choć na anoreksję cierpi zazwyczaj jedna osoba, zarówno jej podłoże, jak i skutki mają swoje korzenie w relacjach wszystkich członków rodziny. Przyczyną anoreksji często bywają nieprawidłowe relacje dziecka z rodzicem oraz zaburzone więzi pomiędzy członkami rodziny. Tak więc w walkę z anoreksją musi być zaangażowana cała rodzina chorego.

Na anoreksję mogą chorować także małe dzieci – PRAWDA

Anoreksja może występować u dzieci do 4 roku życia, jednak nie ma ona podłoża nerwowego. W tym przypadku głównym problemem są rodzice i ich podejście do dziecka. Anoreksja u małych dzieci to zaburzenie łaknienia, najczęściej mające na celu zwrócenie na siebie uwagi rodziców, bądź też przeciwnie, zakomunikowanie im, że ich nadmierna uwaga poświęcana jedzeniu stresuje dziecko.

Anoreksja jest chorobą nieuleczalną – FAŁSZ

Anoreksja jest chorobą trudną do wyleczenia, a terapia jest długotrwała i mogą zdarzać się nawroty choroby, jednak przy zastosowaniu odpowiednich metod i wspierającym otoczeniu, istnieje szansa na całkowite wyleczenie i powrót do normalnego funkcjonowania. Podobnie jak w przypadku innych chorób, duże znaczenie ma szybkie wykrycie i podjęcie leczenia. Statystyki pokazują bowiem, że im krócej dana osoba cierpi na anoreksję, tym większa jest szansa na jej całkowite wyleczenie.

Anoreksja może powodować bezpłodność – PRAWDA

Kobiety cierpiące na anoreksję często powodują poważne i nieodwracalne zmiany w swoim organizmie. Zaburzenia odżywiania często są przyczyną zaburzenia gospodarki hormonalnej, zatrzymania okresu i bezpłodności. Jeśli jednak zmiany nie są zbyt głębokie, a kobieta w porę podda się leczeniu, istnieje szansa, że jej organizm i cykl owulacyjny powróci do normalności.

Anorektyk ma pełną kontrolę nad własnym ciałem – FAŁSZ

Choć u podłoża anoreksji leży chęć kontroli własnego ciała, a co za tym idzie, całego życia, anorektyk w rzeczywistości całkowicie poddaje się chorobie i to ona przejmuje całkowitą kontrolę nad jego zachowaniem

Telewizyjne programy kulinarne.

Od dziecka byłam fanką programów, w których pokazywano jak się przyrządza różne posiłki. W dzieciństwie, kiedy nikogo nie było w kuchni zawsze wyobrażałam sobie, że stoję przed kamerą , ogląda mnie milion ludzi , a ja przygotowuję różne posiłki . To była świetna zabawa . Do teraz został mi nawyk oglądania telewizyjnych programów kulinarnych .

Oto kilka z nich, które warto oglądać, ponieważ można się wiele nauczyć :

• Doradca smaku . 

Michel Moran jako juror programu MasterChef skradł serca milionów Polaków. Jego słynne "oddaj fartucha" stało się hitem Internetu! Widzieliśmy już jak ocenia, a teraz na antenie TVN zobaczymy jak gotuje! Michel Moran - doświadczony szef kuchni i restaurator, zaprezentuje się widzom w roli "Doradcy smaku". 

• Smakuj świat z Pascalem .

 

"Smakuj świat z Pascalem" to kolejny program popularnego kucharza o polskich korzeniach. Tym razem Pascal Brodnicki odkrywa przed telewidzami najbardziej egzotyczne kuchnie świata, udowadniając zarazem, że sztuka kulinarna nie zna żadnych granic.

• Kuchnia z okrasą .  

  

 "Kuchnia z Okrasą" to autorski magazyn kulinarny uznanego kucharza - Karola Okrasy. Widzowie programu poznają ciekawe przepisy na dania mniej i bardziej znane, a gospodarz programu zdradza tajniki na udane i zdrowsze gotowanie. 

• Przez żołądek do serca (mój ulubiony program) 

  

 Mówi się, że droga do serca prowadzi przez żołądek. Czy rzeczywiście? Tę starą prawdę postanowiła sprawdzić w swoim nowym programie mistrzyni sztuki kulinarnej Ewa Wachowicz.